ارایه مدل تعیین رابطه بین سبک رهبری کلاسی، و مشارکت دهی دانش آموزان با توسعه تدریس خلاقانه ( مورد مطالعه؛ دیدگاه دبیران دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان )

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین سبک رهبری کلاسی، و مشارکت دهی دانش آموزان با توسعه تدریس خلاقانه، بوده است. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه معلمان دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی 1394- 1393 تشکیل داده اند. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که نهایتا تعداد 382 نفر از پاسخگویان بطور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. شیوه ابزار پژوهش سه دسته بوده اند: 1. پرسشنامه محقق ساخته سبک رهبری کلاسی 2. پرسشنامه محقق ساخته مشارکت دهی دانش آموزان 3. پرسشنامه محقق ساخته توسعه تدریس خلاقانه. برای جمع آوری اطلاعات، از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادله ساختاری استفاده شده است. بطور کلی نتایج پژوهش نشان داد، بین سبک رهبری کلاسی آمرانه با توسعه تدریس خلاقانه، در سطح P<0/05 رابطه معناداری وجود دارد. بین سبک رهبری کلاسی مشورتی با توسعه تدریس خلاقانه، در سطح P<0/05 رابطه معناداری وجود دارد. بین سبک رهبری کلاسی عدم مداخله گر با توسعه تدریس خلاقانه، در سطح P<0/05 رابطه معناداری وجود ندارد. نیز نتایج پژوهش نشان داد، بین مشارکت دهی دانش آموزان با توسعه تدریس خلاقانه در سطح P<0/05 رابطه معناداری وجود دارد. انگیزه یادگیری، رابطه بین سبک رهبری کلاسی و شیوه مشارکتی را با توسعه تدریس خلاقانه، واسطه گری می کند. همچنین یافته های پژوهش نشان داد، مدل تجربی پژوهش از برازش نسبتا مطلوبی برخوردار بوده است.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری کلاسی ، مشارکت دهی دانش آموزان ، توسعه تدریس خلاقانه