تحلیل ساختار مولفه های کالبدی و عناصر مفهومی محله، نمونه موردی ( محله سلسبیل تهران )

ارتقاء تعاملات اجتماعی از مهم ترین جلوهای فضاهای شهری موفق می باشد. محله های شهری را می توان کوچکترین واحد های کالبدی و اجتماعی در بدنه سنتی شهرهای ایران به حساب آورد. بدون توجه به تعاریف لغوی و مفهومی آن، محله ها مرزبندی فیزیکی مشخص ندارند، لیکن از عملکردی و مشارکت در عرصه های فرهنگی و اجتماعی شهرها، محدوده آنها حداقل برای ساکنین هر محله مشخص بوده است. در جامعه امروز شهری برای دستیابی به توسعه پایدار، محله بنیادی ترین عنصر شهری و حلقه واسط بین شهر و شهروندان است. هر محله با ارایه خدمات روزمره مورد نیاز و با ایجادنماد های محله ای موجب می شد ساکنان آن نوعی احساس تعلق و نوعی هویت داشته باشند. تا جایی که هر شهروند با نام محله ای که در آن می زیسته شناخته می شد. پژوهش حاضر به بررسی عوامل موثر بر ارتقاء تعاملات اجتماعی در بین ساکنین 18-55 ساله ساکن و شاغل محله سلسبیل تهران می پردازد. حجم نمونه با سطح اطمینان 95 درصدی و احتمال خطای 5 درص برابر 120 نفر تعیین گردید. با شیوه نمونه گیری تصادفی ساده و در دسترس، پرسشنامه محقق ساخته با 38 گویه تهیه و توزیع شد. روش آزمون و بررسی فرضیات تحقیق با استفاده از آمار استیودنت ( t )، همبستگی پیرسون و رگرسیون صورت گرفت. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که ساختار اجتماعی- سیاسی شهر، ساختار کالبدی- فضایی و حالات روحی – روانی استفاده کنندگان از فضا در ارتقاء تعاملات اجتماعی در میان ساکنان سلسبیل تاثیر گذار می باشد.

کلیدواژه ها:

محله ، هویت محله ای ، محله های شهری ، تحول ساختاری ، تحول عملکردی