سیاست در شعر عصر مشروطه

از بدو پیدایش آدم، سیاست قرین نسل بشر در تمام ادوار بوده است. این سیاست بوده است که انسانها را با واژه های قدرت و حکومت آشنا کرده و پیدایش موضوعاتی مانند فقر و غنا، تبعیض اقتصادی، اختلاف طبقاتی، و اصولا آنچه که مربوط به مسایل عمومی می شود را موجب شده است. در تمام طول تاریخ همیشه یک طرف معادلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، ملتها و طرف دیگر آن دولتها بوده اند. اما آنچه در این میان حایز اهمیت است چگونگی بیان خواسته هایی است که رنگ و بوی منافع ملی داشته و از سوی ملتها به طرق مختلفی از جمله جنگ، انقلاب یا گفتمان و... مطرح شده و پاسخ های متقابل مختلفی از سوی دولتها به دنبال داشته است. یکی از ابزارهایی که بشر برای بیان خواسته ها و یا بر کرسی نشاندن افکار و عقاید شخصی، قومی یا در نگاهی کلی تر عقاید ملی بدان متوسل شده زبان ادبی بوده است. چه بصورت نظم و چه بصورت نثر. اما زبان نظم در این میان موثر تر بوده است. نگارنده به بررسی تحولات مختلف سیاسی، اجتماعی، حکومتی و عقیدتی در عصر مشروطه و تاثیر آن در اشعار شاعران این دوره که هر کدام زبان گویای ملتهای زمان خویش در برابر دولتهای خودکامه و مستبد بوده اند پرداخته و ، ابیاتی از این شاعران را که بیشتر طرف مخاطب آنها سران سیاسی وحکومتی بوده اند به عنوان نمونه ذکر کرده است.

کلیدواژه های سیاست در شعر عصر مشروطه:

سیاست ، شعر فارسی ، عصر مشروطه ،