نیاز سنجی آموزشی مراکز خیریه؛ مطالعه ای کیفی

مراکز خیریه، موسسات غیر انتفاعی و غیرسیاسی محسوب می شوند که توسط افراد حقیقی یا حقوقی تاسیس شده و در زمینه ارایه خدمات اجتماعی و فرهنگی به افراد و خانواده های نیازمند فعالیت می نمایند. با توجه به اهمیت ارایه خدمات به افراد و خانواده های نیازمند و نقش مراکز خیریه به عنوان بازوهای توانمند دولت، محققان بدنبال راهکارهایی برای افزایش کارآمدی این مراکز می باشند. یکی از کارهایی که در بدو امر برای رسیدن به این مهم ضروری می باشد، طراحی برنامه نیاز سنجی از این مراکز و خصوصا نیاز سنجی آموزشی است. اغلب صاحب نظران نیاز آموزشی کارکنان را به عنوان فاصله یا شکاف بین وضع مطلوب و موجود در زمینه عملکرد و سایر الزامات شغلی کارکنان تعریف کرده اند. پژوهش حاضر در نظر دارد در راستای کمک به ارتقای سطح کیفی و توانمندسازی مراکز خیریه، نیاز های آموزشی موجود در این مراکز را شناسایی نماید. در این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک مصاحبه (شفاهی، کتبی، تلفنی) استفاده شده است. به این ترتیب که با مراجعه حضوری و غیر حضوری به 20 مرکز خیریه در تهران، با برخی عوامل آن مراکز مصاحبه صورت گرفته است. تحلیل داده ها نیز به شیوه کدگذاری باز انجام شده است. نتیجه حاصل شده نشان می دهد نیاز های آموزشی در دو سطح افراد و سازمان ها ضروری می باشد. آموزش فردی شامل مددجویان، کارکنان مراکز خیریه و کارکنان برخی مراکز دولتی مرتبط با خیریه ها می باشد. آموزش در سطح سازمان ها نیز انواع گرایشهای مدیریتی از جمله مدیریت استراتژیک، مدیریت منابع انسانی و مالی را دربر می گیرد.

کلیدواژه ها:

نیاز سنجی ، مراکز خیریه ، نیاز سنجی آموزشی ، آموزش سازمانی ، آموزش فردی