انکار بعد از اقرار در فقه و حقوق ایران

اقرار به عنوان یکی از مهمترین ادله اثبات دعوی از حیث توان اثباتى در میان ادله، در همه نظامهاى حقوقى و از آن جمله در فقه اسلامی و حقوق ایران، حایز اهمیت زیادی است. اگر شخصی اخبار به حقی برای غیر و به ضرر خود نماید، اقرار نموده است. تحقیق حاضر به صورت کتایخانهای وبا هدف بررسی انکار بعد از اقرار در فقه و حقوق ایران انجام پذیرفته است. از آنجا که گاهی مقری که اقرار به امری نموده است، اقرار خود را انکار میکند اصل در حقوق ایران و نزد فقهای امامیه این است که انکار بعد از اقرار مسموع نیست مگر در حد رجم و در جایی است که مقر بیاعتباری اقرارش را اثبات نماید

کلیدواژه ها:

اقرار ، انکار ، فقه ، حقوق ایران