بررسی مقایسه ای اثربخشی آموزشمهارت های اجتماعی و مهارت های حل مساله بر عملکردتحصیلی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی و آموزش مهارت های حل مساله بر عملکرد تحصیلی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی 1394-95 انجام شد. روش پژوهش، تجربی میدانی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون چند گروهی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر اهواز بود که به کمک جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 75 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایشی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیری (انکوا)، آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیر (مانکوا) و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده گردید. ابتدا بر روی هر سه گروه پیش آزمون اجرا گردید سپس، مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های اجتماعی) بر روی گروه آزمایشی 1 و مداخله آزمایشی (آموزش مهارت های حل مساله) بر روی گروه آزمایشی 2 در 10 جلسه 60 دقیقه ای انجام گردید. گروه آزمایشی 3 (گروه گواه) هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. نتایج پژوهش نشان داد، بین گروه های آزمایشی 1 و 2 و گواه در عملکرد تحصیلی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی بعد از ارایه متغیرهای مستقل، تفاوت معناداری در سطح وجود دارد. همچنین، نتایج آزمون بنفرونی جهت مقایسه میانگین ها، نشان داد آموزش مهارت های حل مساله بر روی سازگاری اجتماعی و خرده مقیاس های آن (عاطفی، اجتماعی و آموزشی) به طور معناداریموثرتر است، در حالی که آموزش مهارت های اجتماعی بر روی عملکرد تحصیلی و صمیمیت اجتماعی نسبت به آموزش مهارت های حل مساله تاثیر مثبت بیشتری داشته است. بنابراین، براساس یافته های این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های اجتماعی و آموزش مهارت های حل مساله باعث بهبود عملکرد تحصیلی، سازگاری اجتماعی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان می شود

کلیدواژه ها:

مهار ت های اجتماعی ، مهارت های حل مساله ، عملکرد تحصیلی ، سازگاری اجتماعی