بررسی رابطه بین خوشبینی با سلامت روان و امید به زندگی در دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه آزاد اسلامی اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان رابطه بین خوش بینی با سلامت روان و امید به زندگی در دانشجویان مجرد دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهی دانشجویان پسر و دختر مجرد بود که از این جامعه 367 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه جهت گیری زندگی شییر و کارور، پرسشنامه سلامت عمومی گلدنبرگ و پرسشنامه امید به زندگی اشنای در استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که متغیر پیش بین خوش بینی پیش بینی کننده معناداری برای سلامت روان می باشد و روی هم رفته 0/18 از واریانس این متغیر را تبیین می کنند . سطح معنی داری در این پژوهش P˂0/05 می باشد.

کلیدواژه ها:

خوش بینی ، سلامت روان ، امید به زندگی