بررسی روانشناسی محیطی در طراحی مجتمع های مسکونی

باتوجه به رشد جمعیت و شهرنشینی، راهبرد بلندمرتبهسازی، در زمان حاضر رواج یافته است. بعلت تجمیع کاربران در سطحی محدود وبهره گیری قابل توجه از منابع انرژی در ساختمان های بلند، لازمست تا رویکرد پایداری در فرآیند طراحی و مرحله بهره برداری مورد توجهقرار گیرد. پیشرفت و توسعه فناوری و تخصصی تر شدن علوم مختلف همچون معماری در کنار مسایل مربوط به روانشناسی محیطی از جملهعواملی هستند که بر آسایش و آرامش انسان تاثیر می گذارند. بر این اساس بهره گیری از علوم رفتاری در طراحی مجموعه های مسکونی درخصوص ارتباط رفتار انسان و محیط کالبدی مهم می نماید تا بتوان به ایجاد بستری کالبدی برای عرصه تعاملات اجتماعی نایل شد. اهمیتشناخت کافی از موضوع طراحی، نقش تعاملی محیط فیزیکی در پیشبرد یا سرکوب افراد و همچنین بهره جستن از این تعامل از مهم ترین عواملهستند. پژوهش حاضر از طریق مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی تحلیلی در گام نخست، ماهیت دانش روانشناسی محیطی و حوزه های کارکردی آن را مورد بررسی قرار می دهد و سپس به بیان شناخت فضاهای جمعی و مسکونی می پردازد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد نیازهای انسانی که عامل جهت دهی به رفتارها می باشد، در فضاهای جمعی مشخص شده و با بررسی این نیازها، آرامش روانی در این فضاهاافزایش یابد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، طراحی معماری ، فضاهای جمعی ، مجتمع مسکونی