قرارداد اختیار معامله از منظر فقه اسلامی

الاختیار، و هو طلب خیر الامرین اما امضاء البیع، او فسخه .اسم مصدر آن خیار است که در فقه بیشتر به معنای ملک فسخ عقد استفاده شده است. شیخ انصاری می فرماید شاید علت اینکه از خیار به ملک تعبیر در عقد فضولی، لذا خیار قابل اسقاط ، نقل اختیاری و نقل اجازه و در کردهاند تنبیه به این باشد که خیار از حقوق است نه از احکام شرعیه مانند حقاجباری توارث میباشد.اختیار معامله یعنی واگذاری اختیار خرید یا فروش به غیر در مقابل مالی که براساس آن خریدار قرارداد حق )نه الزام و تعهد(دارد که مقدار معینی از دارایی مندرج در قرارداد را با قیمت معین و در زمانی مشخص بخرد یا بفروشد. قرارداد در سه مرحله به تکامل و شکل امروزیرسید است. در ابتدا به صورت پیمان آتی ، بعد به قرارداد آتی تبدیل شده که دارای ضوابط خاصی بود. این قراردادها گرچه توانست بخشی از مشکلات را در بازارها رفع کند، اما همچنان ریسک پا برجا بود، زیرا در این قرار دادها هردو طرف ملزم به انجام مقامله میشدند و مبلغی را هم از پیشپرداخت نمیکردند لذا در هر صورت طرفین متعهد به انجام عمل بودند و نمی تواستند به خاطر ضرر از تعهد به معامله سر باز زند. بدین منظور حق اختیار معامله شکل گرفت که به سبب آن خریدار اختیار با پرداخت وجهی به فروشنده، حق )و نه التزام به ( خرید یا فروش دارایی مشخص را با قیمت معین در آینده به دست میآورد. این قرار داد نیز مانند دیگر قراردادها، معوض و عوض دارد. خریدار اختیار به فروشنده وجهی پرداخت میکند که در واقع همان قیمت اختیار معامله است و فروشنده اختیار نیز حق خرید یا فروش دارایی مشخصی را با قیمت معین به خریدار اعطا میکند