جایابی و تعیین مقدار بهینه منابع تولیدپراکنده توسط الگوریتم ژنتیک

منابع تولیدپراکنده به منابعی اطلاق میشود که دارای توان محدود میباشند و میتوانند در هر دو مد عملکردی متصل به شبکه و جزیرهای کار کنند. چنانچه به شبکه متصل شوند، اثرات مختلفی از جمله کاهش تلفات شبکه، بهبود پروفایل ولتاژ و افزایش قابلیتاطمینان شبکه خواهد شد. عدم جایابی مناسب در شبکه باعث افزایش تلفات و بالا رفتن هزینهی تولید و انتقال انرژی میشود. بنابرین لازم است با روشهای بهینهسازی، جایابی این نیروگاهها در شبکه انجام گیرد. بدین ترتیب که تعداد منابع تولیدپراکنده، محل نصب و ظرفیت آنها چنان تعیین شود که بیشترین کاهش تلفات شبکه با در نظر گرفتن قیود مسیله بوجود آید. در این مقاله برای این منظور از الگوریتم ژنتیک جهت جایابی بهینه تولیدپراکنده استفاده گردیده است. در این روش فقط مقدار عددی تابع هدف مورد نیاز است و به اطلاعات کمکی نظیر مشتق تابع هدف نیازی نیست. براین اساس فلوچارت اجرای روش الگوریتم ژنتیک تهیه و بر طبق فلوچارت کد مدنظر نوشته شده است. نتایج حاصل از سیستم 30 باسه نشان میدهد که بکارگیری نیروگاه تولیدپراکنده تلفات شبکه را کاهش و پروفایل ولتاژ را بهبود میبخشد.

کلیدواژه ها:

جایابی ، الگوریتم ژنتیک ، منابع تولیدپراکنده و کاهش تلفات