اثربخشی درمان فراشناختی بر کیفیت زندگی امدادگران هلال احمر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی رویکرد درمان فراشناختی بر کیفیت زندگی امدادگران هلال احمر بود.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه امدادگران شهرستان قوچان که در بازه زمانی مهر تا دی ماه سال 1394 ، در مراکز هلال احمراشتغال داشته اند،بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 177 نفر انتخاب گردید. برای انتخاب آزمودنی های پژوهش، پیش آزمونی اجرا گردید. تعدادی از امدادگرانی( 30 نفر) که نمرات پایین تری در پرسشنامههای کیفیت زندگی دریافت نموده اند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش ( 15 نفر) در 8 جلسه و هفته ای 2 جلسه درمان فراشناختی را دریافت نمودند و گروه کنترل ( 15 نفر) به خاطر حفظ و رعایت مسایل اخلاقی تا پایان پژوهش در لیست انتظار باقی ماندند. بعد از پایان جلسات درمان، پس آزمونی بر روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزارSPSSاستفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که کیفیت زندگی امدادگرانی که درمان فراشناختی را دریافت کردند، نسبت به امدادگرانی که این درمان رادریافت نکرده اند، بطور معناداری باعث بهبود کیفیت زندگی شده بود.

کلیدواژه ها:

درمان فراشناختی ، کیفیت زندگی