آسیب شناسی تولید علم در موسسات و مراکز آموزشی کشور

در این مقاله آسیب شناسی تولید علم در مراکز و موسسات آموزشی کشور مورد بحث قرار گرفته است. اطلاعات موجود (منابع اینترنتی و کتابخانه) حاکی از آن است که این گونه آسیب های پژوهشی می تواند در سه عامل (پیش فرض) خط مشی سیاست گذاری، برنامه ریزی، اجراء و ارزشیابی ریشه داشته باشد. افزایش کاربری پژوهش در برنامه سازی پژوهش از دیگر موضوعات این بحث است که شامل توجه به تازگی پژوهش ها، تکرار پژوهش ها و تحقیقات، ضرورت نوآوری در پژوهش، توجه به ویژگی اثر بلندمدت پژوهش، توجه به رقابت بین تولیدکنندگان در پژوهش و... است. موانع به کارگیری یافته های پژوهش از دیگر موضوعات مورد توجه مقاله جاری است که شامل مشکل روزمرگی، عدم ارتباط متقابل بین تصمیم گیران و پژوهشگران، نداشتن احساس مسیولیت در قبال عدم استفاده از نتایج تحقیقات و... است. همچنین ترجمه گرایی، توجه نکردن به چالش های پیش روی این علوم، رایج نبودن روحیه نقد در مراکز آموزشی، کاربردی نبودن پژوهش های صورت گرفته و نهادینه نشدن فرهنگ پژوهش و... به عنوان مهم ترین موانع تولید علم در ایران و رشد ترجمه گرایی، اهمیت ندادن به امر پژوهش و نخبگان، انجام پژوهش های موازی و عدم کارآیی آنها، کمبود امکانات و منابع لازم در امر پژوهش و عدم تخصیص بودجه کافی به این مسیله، توجه بیش از حد به رشد کمی مقالات و بی اعتنایی به کیفیت پژوهش و... به عنوان آسیب های جدی تحقیق در کشور می باشند.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، تولید علم ، خط مشی سیاست گذاری ، برنامه ریزی ، اجرا ، ارزشیابی ، موانع به کارگیری یافته های پژوهشی