مطالعه جایگاه راهبردهای میان افزایی در مرمت درون بافتی و توسعه شهری

دانش مرمت شهری که به دگر کردن همراه با ارتقای کیفی موجودیتی محیطی می پردازد، و اقدامی ست ازبراینگهداشت یا تضمین بقای چیزی که دارای ارزش معنوی، تاریخی، هنری، فرهنگی، اجتماعی، و علمی- تجربی،به منزله ی فرزند نا آرام شهرسازی مدرن برشمرده می شود. برنامه ریزی جامع جهت به، نو، و بازسازی زمینه هایگذشته ی شهری، با هدف ایجاد وضعیتی سرزنده در فضاهای فراموش شده، ضمن حفاظت از میراث فرهنگی،توسعه ی پایدار- به معنای مرتفع نمودن اجتیاجات اکنون، در عین تفطن به حاجات پسینیان- را هم به همراه خواهدداشت. در بسط بافت های تاریخی، اصل بر وفاداری به شیون پیشین و پایش عناصر هویت ساز آن بوده، و مشارکتمردمی و تاثیرگذاری آنها بر تصمیم سازی ها هم، امر مهمی به شمار می رود. دیدگاه حفاظت محور، هرگونه مداخله راجز نگهداری، ممنوع دانسته، و آنها را موجب تخریب حوزه ی دیرین و ارزش های آن برمی نگرد، به طوری که حتی بااحیای عملکردی ابنیه ی قدیمی به منظور دادن کاربری های امروزین در تخالف است. درمقابل، نگرش توسعه گرا،کلیت شاکله ی کهن را نامطلوب انگاشته، به گونه ای که بدون توجه به اصول فرهنگی و اجتماعی موجود در ساختارآن، دست به هر اقدامی در راستای سرمایه گذاری و کسب سود بیشتر میزند. به تعادل رسانیدن دو رویکرد ذیربط،و دستیابی به همکنشی میان آنان، همواره چشمانداز بنیادین مرمت شهری بوده است. شهر، ازبرای پایشزیستن اش، ناگزیر و گریز است از تغییر مستمر؛ که گاه سریع و پرشتاب، و گاه پیوسته و آرام، جامه ی زمان میپوشد،و تجربیاتی ژرف را درونی می کند. در سده ی گذشته، تحولات ترمیمی پیکره های شهر، با تطورات تخریبی، تعویضشده، و در نتیجه ی آن، فضاها و فعالیت های شهری، رو به فرسایش نهادند. مرمت، که آینده را برای گذشته، و درعین حال رها از آن می خواهد، پیوندی خلاق بین آنها برقرار می سازد. شایسته است به جای رشد بیرویه ی شهربه صورت افقی، ازطریق آکندن بافت موجود، افزایش متعادل تراکم، و تغییر کاربری بناهای قدیمی نامناسب، بهتوسعه ای پایدار دست یازید. اجرای ساختارهای تازه در زمینه های گذشته، به منزله ی یکی از ابزارهای بنیادین درراستای رسیدن به پایداری، برشمرده می شود. مقصود این تصنیف ساده، پرواز در ارتفاع میان افزایی ست.

کلیدواژه ها:

سیاست های توسعه شهری ، مرمت شهری ، راهبردهای میان افزایی ، توسعه میان افزا