بررسی مدل موثر در شیارشدگی مخلوط های آسفالتی در روش طراحی مکانیستیک- تجربی

شیار شدگی (تغییر شکل ماندگار) از جمله خرابی های روسازی های انعطاف پذیر است و اغلب به تغییر شکل های دایمیاطلاق می گردد که بصورت یک شیار فرورفته در مسیر چرخ وسایل نقلیه به موازات محور طولی راه دیده می شود. میزانبارگذاری، دما و نوع قیر از جمله عواملی است که بر شیارشدگی تاثیر می گذارد. تغییر شکل ماندگار مخلوط هایپرکاربرد توسط دو آزمایش خزش دینامیکی و ویل تراک (اثر چرخ) مورد بررسی قرار گرفته است. مخلوط های با دانهبندی شماره پنج از معادن غرب تهران و دو نوع قیر با درجه نفوذ 70-60 و 100-85 استفاده شده است. روش طرح روسازی جدید آشتو (روش MEPDG) مدلی جهت نمایش و پیش بینی شیارشدگی ارایه نموده که با توجه به شرایطمحیطی و مصالح موجود و پرکاربرد در کشور ایران نیازمند تصحیح ضرایب و کالیبراسیون می باشد پس نمونه ها در دودما آزمایش شده و میزان کرنش دایمی در آزمایش خزش دینامیکی و عمق شیار در آزمایش شیارشدگی چرخ تعیینگردیده و مدلی مناسب شرایط موجود ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

شیارشدگی ، ویل تراک ، خزش دینامیکی ، طراحی مکانیستیک تجربی