بررسی عوامل موثر در تحقیق پذیری طرح تفصیلی از دیدگاه شهرسازی مشارکتی- مورد مطالعه شهرداری منطقه 7 شیراز

امروزه تحول کاربری اراضی به عنوان فرآیندی موثر در طرح های شهری مطرح است. این تحول که غالبا در اثر فعالیت های انسانی روی می دهد باعث بوجود آمدن مغایرت ها و یا عدم تحقق کاربری ها در طرح های شهری (تفصیلی) می شود. هدف انجام پژوهش حاضر در راستای پاسخگویی به اولویت هایی چون موارد زیر می باشد: کمک به دستگاه های اجرایی و مدیریت شهری در جهت دستیابی به راهکارهایی در تهیه طرح هایی اجرایی و اجرای به موقع طرح تفصیلی که با تلاش فراوان تهیه و به تصویب می رسند، کمک به درک و شناخت عوامل متعددی که در عدم اجرا و تحقق طرح تفصیلی موثر هستند و هریک به نوبه خود بخشی از تحقق پذیری طرح ها را تحت تاثیر قرار می دهند و به وجود آوردن زمینه های تغییر نگرش و تحول رویکرد در مراحل تهیه، تصویب و اجرای طرح تفصیلی، به عنوان یکی از الزامات اساسی در فرایند اجرایی شدن و تحقق پذیری طحر تفصیلی، به اجرا در نیامدن و بی اثر ماندن طرح های شهری متعددی که با تلاش فراوان تهیه کنندگان و صرف زمان طولانی تهیه و به تصویب می رسند لزوم بکارگیری روش های نوین و الگوهای جدید در تهیه طرح های تفصیلی شهری با پرداختن به واقیعت های اجتماعی، اقتصادی، مدیریتی و کالبدی را به منظور اجرایی شدن و تحقق پذیری طرح های فوق واقعیتی انکارناپذیر می نماید. این پژوهش در یک نگاه کلی به موضوع مشارکت مردم در جهت اصلاح طرح تفصیلی در منطقه 7 شهرداری شیراز می پردازد که در این طرح ها با رویکرد شهرسازی مشارکتی نظرات مردم را نسبت به طرح بررسی و با مغایرت های طرح مقایسه می شود.

کلیدواژه ها:

شهرسازی مشارکتی ، طرح تفصیلی ، مغایرت ، منطقه 7 شیراز