شناسایی و ا ولویت بندی شاخص های فرسودگی بافت های فرسوده شهری (نمونه مطالعاتی: محله هرندی، منطقه 12 شهر تهران)

رشد شهرها در بطن خود مقارن با بالا رفتن عمر بافت های شهری و فرسودگی آن ها است. در این میان علاوه بر تاثیر بصری نامطلوب بافت های کهنه و فرسوده، کاهش ضریب مقاومت در برابر بلایا و بحران ها و همچنین مقاومت شدید این بافت ها در به جریان درآمدن خدمات شهری سبب شده بخش عمده ای از فضای شهر که از نظر فرهنگی- تاریخی باید به نوعی ما را به گذشته مرتبط نماید و حلقه اتصال ما به هویت مان باشد، عملا به معضلی برای شهرهای بزرگ یا درحال پیشرفت تبدیل شده باشد. بنابراین در پژوهش پیش رو تلاش شده تا مضاف بر شاخص های شناسایی بافت فرسوده که توسط شورایعالی شهرسازی و معماری تعریف شده است. شاخص های دیگری نز مورد بررسی قرار گیرد تا به شناخت و تحلیلی جامع تر دست یابیم. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی تحلیلی است و از نوع کاربردی می باشد. در این پژوهش پس از معرفی شاخص ها، با استفاده از مدل تلفیقی F’ANP به تحلیل و اولویت بندی شاخص ها می پردازیم. ابتدا با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی در نرم افزار SPSS، شاخص های معرفی شده به 4 عامل تبدیل شده و سپس با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای، هریک از عوامل امتیازدهی شده و اولویت بندی می شود. اهمیت شاخص ها در نرم افزار Super Desicion به صورت زیر برقرار است: 1- دسترسی پلاک ها به معابر با عرض کمتر از 6 متر، 2- ریزدانگی با تراکم جمعیتی، 3- تراکم خانوار در واحد مسکونی و مالکیت، 4- روزه بندی شغلی، 5- بار تکفل، 6- ناپایداری بنا. در نهایت پس از محاسبه فرسودگی نسبی هریک از بلوک ها، با استفاده از نرم افزار Arc GIS10.2 با تدوین نقشه ای میزان فرسودگی بلوک های محله هرندی واقع در منطقه 12 شهر تهران در 5 طبقه فرسودگی خیلی زیاد، فرسودگی زیاد، فرسودگی متوسط، فرسودگی کم و فرسودگی خیلی کم طبقه بندی شد.

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده شهری ، شاخص های شناسایی بافت های فرسوده ، تحلیل عاملی ، فرآیند تحلیل شبکه ای