طراحی شهری بر اساس بهره وری انرژی

طراحی شهری بر اساس روش های سنتی ، تمرکز بر بعد زیبا شناختی ، فرم و شکل ساختمان ها دارد و توجهی به ابعاد،عملکرد انرژی نظیر بهره وری ندارد. تفاوت های اساسی میان طراحی شهری و سیستم های انرژی به عنوان یک مدلطراحی وجود دارد ، در طراحی شهری هنگامی که یک مدل طراحی تعریف می شود ، تصمیم گیری ها، بر اساس شکل وفرم صورت می گیرد اما در سیستم های انرژی منظور از یک مدل ارزیابی بهروری سیستم از لحاظ انرژی است. از این رودر طراحی شهری بر اساس بهروری انرژی ، باید پلی میان دو رشته معماری و مهندسی انرژی زده شود، که از همانمرحله اول یعنی طراحی، مهندسان طراحی شهری و انرژی در کنار یکدیگر به وسیله تعاریف ، ابزارهای مشترک والگوریتم منسجم بتواند به بهترین و مناسب ترین طرح از لحاظ فرم ، شکل ، انرژی و انتشار گازهای گلخانه برسند. دراین مقاله ابتدا با تعریف کلمات مشترک بین دو رشته سعی شده است تعریفی مشترک از این کلمات ارایه شود. در قدمدوم به ابزارهای موجود و در دسترس برای هر دو گروه نظیر خورشید، موقیعت جغرافیایی و... پرداخته شده و در مرحلهآخر با توجه به تعاریف و ابزارهای مشترک میان هر دو رشته و همکاری مشترک میان مهندسان طراحی شهری ومهندسان انرژی الگوریتمی منسجم و یک پارچه ای برای طراحی شهری بر اساس بهر وری انرژی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، بهروری انرژی ، انرژی خورشیدی ، تعادل انرژی