مسیریابی در فضا الگویی برای کنترل رفتار (با تاکید بر مفاهیم ذهنی و حرکتی)

مطالعات علوم رفتاری با در نظر داشتنن کالبد معماری در بستر اجتماعی، از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. فضابرروابط عملکردی با زمینه ایجاد عوامل و برداشت روانی و تطابق آن با نیازهای روحی و اصول زیبا شناسانه است که غنیمی شود ،انسان ها نیازمند بسترهایی هستندکه خلق آنها در تطبیق کاربران با محیط بدون در نظر گرفتن توانایی هاحقیقتی است که در طراحی ها نادیده گرفته می شود.مسیرها عهده دار روان سازی وایجاد تحرک در فضا هستند. مولفههای موجود دربسترها قابلیت انگیزش حرکت مطمین در میان فضا هستند بدون تصمیم گیری در رابطه با این که چگونهبه هدف خواهیم رسید . بررسی رویکرد حسی حرکتی در نتیجه نوع درک و پردازش تحریکات محیطی متناسب باعملکردها وعکس العملهای مربوطه برای گروهی از افراد که دارای محدودیت حسی وذهنی هستند ودر بحث ادراک فضاو تشخیص مسیر حرکت دچارمشکل هستند ازاهمیت خاصی برخورداراست. در اینجا این سوال مطرح می شود کهمعماران درایجاد انگیزش حرکتی برای افرادی که دچار تاخیر ذهنی و حرکتی در مسیریابی هستند چگونه می توانندسهیم باشند نتایج نشان می دهد این انگیزشها نیروی هدایتگر رفتار است. نیازها نتیجه تاثیر رفتار بر فضا و محیط استو قابلیت محیط، زمینه ساز انجام رفتارکه با مفاهیم کیفی نیز در ارتباط است. این مقاله پژوهشی است که از طریق نظریهکنش متقابل و رویکرد امکان گرا به تحلیل بستر هایی می پردازد که کاربرانش بواسطه ی آن از طریق فرایند حرکت وانگیزش های محیطی می توانند مسیریابی کنند.

کلیدواژه ها:

محیط ، بسترحرکت ، الگوی رفتاری ، رویکرد امکان گرا ، محدودیت های ذهنی حسی