ارزیابی کیفیت مکانیابی ساختمان های بلند مرتبه مسکونی (نمونه موردی منطقه 6 اصفهان)

بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روشهای ساخت شهرهای فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود،بسیار مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته است. اما عدم توجه به معیارها و ضوابط الزم برای مکان یابی صحیحاین ساختمانها میتواند باعث بروز مشکلات متعددی در مناطق شهری و آینده شهرها گردد. سیاست هایشهرنشینی در ایران نیز با انگیزه صرفه جویی در مصرف زمین گران قیمت مراکز شهرهای بزرگ، به بلند مرتبهسازی روی آورد و به راهکاری جهت پاسخگویی به نیاز روزافزون جمعیت جوان کشور به مسکن تبدیل شد. شهراصفهان نیز به عنوان یکی از کلان شهر ایران از این قاعده مستثنا نبوده و به دلیل سیاست های تشویقی واگذاریزمین شهری و عدم برنامه مناسب برای کنترل گسترش شهر، رشد افقی چشم گیری بین سالهای 1335 تا 1395در ساختمان های بلند مرتبه داشته است . این مقاله به ارزیابی انواع ساختمانهای بلند مرتبه مسکونی در منطقه6 اصفهان با استفاد ه روش تحلیلی و تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) پرد اخته شد ه است. برایاستفاده از این مدلها، معیارهای خاص تدوین و وزن دهی شد. نتایج نشان داد که در هر سه مدل مکان A(ساختمان جدید استادان) مناسب ترین مکان است. همچنین در مدل تاپسیس و آنتروپی مکان C (ساختمانتامین اجتماعی)، نامناسب است. از طرفی در این دو مدل مکان B (مجتمع مسکونی پارک) نسبتا مناسب است.

کلیدواژه ها:

شهرهای فشرده ، بلند مرتبه سازی ، اصفهان ، منطقه 6 ، روش AHP