نگرشی بر توسعه میان افزای شهری و مسیله ی اقتصاد

بدون شک موضوع توسعه آتی شهر و چگونگی استفاده از زمین برای فعالیت های گوناگون شهری، به یکی از موضوعات اساسی اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی جامعه امروز مبدل گردیده است. عدم توجه به برنامه ریزی کاربری زمین باعث گسترش و رشد بی رویه شهر و آشفتگی محیط اجتماعی شهرها می گردد. در بسیاری از برنامه ریزی ها، بدون توجه به اراضی درون شهر، برای توسعه آتی از اراضی پیرامونی شهر بصورت منفصل یا متصل استفاده شده است. این موضوع موجب صرف هزینه های بسیار برای توسعه و نگهداری تاسیسات و تجهیزات زیربنایی شهری گردیده است. با توجه به مطالب فوق، پرداختن به ظرفیت داخلی شهرها، به منظور استفاده از ظرفیت کالبدی فضاهای بایر، رها شده و کم استفاده و استفاده مجدد آنها، که موضوع رویکرد توسعه میان افزای شهری است ضروری به نظر می رسد. اما مسیله حایز اهمیت این است که به چه صورت می توان از این اراضی استفاده اقتصادی نموده و آن ها را به چرخه کاربرد شهری بازگرداند. بر این اساس، هدف تحقیق حاضر نیز بررسی مفاهیم نظری مرتبط با رویکرد توسعه از درون- به عنوان یکی از کارامدترین استراتژی های توسعه در عصر حاضر- بوده و با توجه به اینکه توسعه میان افزا در اراضی رهاشده یا دارای رکود صورت می گیرند و نیازمند ایجاد محرک های توسعه- به منظور جلب نظر سرمایه گذاران و تحریک مردم برای استفاده از این اراضی برای توسعه های آتی- می باشند و شناخت این نوع مسایل و مشکلات اقتصادی پیش روی پرداخته و نهایتا برای این الگو، برنامه هایی تدوین شده است تا با بهترین تداوین و برنامه ها بتوان از محرک های توسعه که به شیوه های گوناگون عمل کرده و تغییرات اساسی در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و ... ایجاد می کنند بهره برده و موجب ترقی هرچه بهتر طرح توسعه گردید.

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، توسعه درون زا ، رشد هوشمند ، اقتصاد