بهینه سازی نیروهای میرایی برای سازه های با میراگر ویسکوز تحت زمین لرزه حوزه نزدیک

طی زلزله های شدید انرژی زیادی به سازه اعمال می شود و اگر این انرژی از ظرفیت بیشتر گردد موجب ایجاد خرابی درعضو و در نهایت خرابی کامل سازه می گردد. بدین منظور از سیستم جاذب انرژی استفاده می شود تا قسمتی از انرژیاعمال شده به سازه به این دستگاه منتقل شده بدین ترتیب خرابی سازه به حداقل برسد. از طرفی پالس های با زمانتناوب بلند موجود در زمین لرزه های حوزه ی نزدیک، عملکرد سازه ها را دچار چالش می کند این در حالی است کهآیین نامه 2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر اینگونه زمین لرزه ها ندارد. در این تحقیق سازه های قابخمشی فولادی 5 و 10 طبقه منظم براساس آیین نامه های داخل کشور طراحی گردیده و تحت رکوردهای نزدیک گسلقرار گرفتند. با توجه به عدم عملکرد مناسب این سازه ها ، اقدام به اتصال میراگر جهت بهبود پاسخ سازه ها نمودیم. برایبدست آوردن مقدار بهینه میرایی اضافه شده توسط میراگرهای ویسکوز به سازه ، میراگرهای ویسکوز در سطوح میراییمختلف برای سازه ها طراحی شدند. افزایش میرایی در میراگرها تا زمانی ادامه یافت که سازه ها معیارهای آیین نامه2800 و نشریه 360 را ارضا نمایند. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان داد مبنای بررسی سطوح عملکردی سازه از نگاهدو آیین نامه 2800 و نشریه 360 متفاوت بوده و برای سازه های مختلف نتایج یکسانی نمی دهند. درصد میرایی بهینهبرای عملکرد مطلوب سازه ها برای زلزله های مختلف یکسان نمی باشد. بنابراین لزوم بررسی سازه ها تحت رکورد هایمختلف زلزله بیش از پیش مشخص شود. براساس نتایج مطالعه حاضر توصیه می گردد بهینه سازی نیروی میرایی برایسازه ها با استفاده از آنالیز تاریخچه زمانی و تحت رکورد های واقعی زلزله انجام گیرد. همچنین تنها به معیار بهینهسازی براساس دریفت طبقات اکتفا نگردد.

کلیدواژه ها:

میراگر ویسکوز ، بهینه سازی ، حوزه نزدیک ، سطح عملکردی