برنامه ریزی توسعه فضای سبز شهری برمبنای اصول آمایش شهری

فضای سبز جزء مهمی از محیط زیست شهری است که با ایفای نقش هایی چون جذب پرتوهای مادون قرمز خورشیدی، جذب گرد و غبار هوا، تولید اکسیژن، از بین بردن بسیاری از باکتری ها و قارچهای تک سلولی مضر و همچنین ایجاد فرح بخشی در انسان، روز به روز بر اهمیت حفظ و توسعه آن در جوامع افزوده می شود. در اصل قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حفاظت از محیط زیست که نسلهای کنونی و آینده باید حیات رو به رشدی در آن داشته باشند، یک وظیفه عمومی تلقی شده و به همین منظور کشور ما نیز همانند سایر کشورها گام های موثری در جهت تصویب قوانین، آیین نامه ها و دستورالعمل های جدید و پیوستن به معادلات بین المللی برداشته است. لذا اهمیت فضای سبز در شهرها غیرقابل انکار بوده و تلاش در جهت تصویب قوانین به روز و اصلاح قوانین گذشته دلیلی بر نقش و اهمیت این امر در زندگی روزمره بشر است. از این رو لازم است تاروند برنامه ریزی توسعه فضای سبز شهری برمبنای اصول آمایش شهری صورت پذیرد . روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و مبانی پژوهش به شیوه کتابخانه ای و مرور اسنادی تهیه شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی توسعه فضای ، توسعه پایدار ، آمایش شهری