نقش پیاده راه های درون محله ای در ارتقا سطح کیفی منظر شهری

طی 80 سال اخیر شهرهای ایران به واسطه وارد شدن اتومبیل به شدت تغییر چهره دادند بطوریکه هم انسان پیاده و هم طبیعت از عرصه شهرها طرد شدند.فضاهایی که جایگاه تعاملات اجتماعی در سطح شهر بودند کمرنگتر شدند.برخوردهای چهره به چهره شهروندان حتی در مقیاس محله و شهر به حداقل خود رسید.فضاهای فراغتی از زندگی مردم حذف شدند و بسیاری از بافت ها از جمله بافت های تاریخی با مشکلات محیطی مواجه شدند.علاوه بر این می توان به موارد بسیار دیگری از جمله افزایش حجم ترافیک و حمل ونقل وسایل نقلیه آلودگی صوتی آلودگی هوا کاهش سرانه فضای سبز شهری و از دست رفتن دید و منظر مناسب شهری و غیره اشاره کرد.خوشبختانه امروزه برای بهبود وضع موجود شهرها و مشکلات ناشی از توسعه ناپیدار شهری در ایران نیز مانند سایر نقاط جهان جریانات سازنده ای از قبیل پرداختن به موضوع پیاده و منظر شهری بصورت موازی در عرصه دانشگاهی و حرفه ای مطرح شده است.در این مقاله سعی می شود تا با استفاده از این جریانات و همسو ساختن آنها و به معرفی عوامل منظر ساز پیاده راههای درون محله ای و نقش آن در بهبود منظر شهری ارتقا سطح کیفی دسترسی پیاده فضاهای فراغتی روزانه و افزایش سطح کیفی زیست محیطی مکان های عمومی پرداخته شود.اگر بتوان با استفاده از جریانات بوجود آمده در جامعه حرفه ای مانند نوسازی بافت های فرسوده بهسازی پیاده روهای شهری و احداث پیاده راههای جدید در شهرهای مختلف دست به احداث چنین فضاهایی بزنیم و با تکیه بر اصول منظر سازه کیفیت فضاهای ساخته شده را بهبود ببخشیم گامی بزرگ در رابطه با زیبا سازی منظر شهری و نیز رفع نیاز شهروندان برداشته ایم اما در صورت از دست رفتن چنین فرصتی نه تنها ساخت چنین فضاهایی در میان فضاهای باز شهری با مشکلات متعددی روبرو خواهد شد بلکه فضاهای ساخته شده تحت عنوان نوسازی و بهسازی نیز با مشکلاتی که دیگر فضاهای شهری در حال حاضر با آنها روبرو هستند مواجه می شوند

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، منظر نرم ، منظر سخت ، پیاده راه ، ییاده