بررسی طراحی مناسب بام سبز با رویکرد بهینه سازی و معیارهای توسعه ی پایدار

بام سبز بامی است که با محیط کشت روینده پوشانده می شود. محدود بودن منابع انرژی و به موازات آن روند رو به رشد مصرف انرژی و اثرات نامطلوب و خسارت های جبران نا پذیر آن بر محیط طبیعی، از دغدغه های شهرهای امروز است و احداث بام سبز، یکی از راهکارهایی است که برای کاهش مصرف انرژی ساختمان ها پیشنهاد می شود.توسعه ی پایدار عرصه نوینی است که همزمان هم سیاست و فرهنگ را مورد توجه قرار میدهد و هم بر رونق اقتصاد و تجارت و صنعت تاکید می ورزد. هم از محیط زیست و همزیستی با طبیعت و هم از حقوق برابر انسان ها حمایت کرده، به مسایل داخلی و بین المللی کشورها می پردازد. اگر روزگاری توسعه صرفا به معنای تولیدگرایی و رشد اقتصادی بوده امروزه این مفهوم دچار تغییر ماهوی شده است. اگر این تغییرات نهادینه شود، در آن صورت بسیاری از جنبه های مشارکت مردم در نظام برنامه ریزی تضمین می شود. سامانه های بام سبز نبز در راستای اهداف بنیادین توسعه ی پایدار تعریف شده و ضمن آنکه ریشه های توسعه پایدار را دربر دارند از مولفه های آن نیز پیروی می کنند. مقاله ی حاضر بر اساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است و هدف از آن بررسی طراحی مناسب بام سبز و استفاده از معیار های توسعه ی پایدار، جهت توجیه پذیر نمودن اجرای بام سبز در ایران می باشد. در این تحقیق به بررسی و شناخت بام سبز و ارایه ی معیارهای توسعه ی سامانه ی بام سبز و نقش آن در توسعه ی پایدار خواهیم پرداخت. سامانه ی بام سبز موضوع کاملا متفاوتی است که علی رغم توجه بسیاری از کشورهای توسعه یافته و حتی در حال توسعه به آن، در کشور ما نه تنها غریب و نا آشنا مینماید بلکه تحقیقی در راستای توجیه پذیر نمودن آن صورت نگرفته است

کلیدواژه ها:

بام سبز ، توسعه پایدار ، عاملان توسعه پایدار ، ریشه های توسعه پایدار ، مولفه های توسعه پایدار