نقش ترومایی اوایل کودکی و سبک های دلبستگی در اختلال بی اعتنایی مقابله ای

پژوهش حاضر با هدف پیشبینی اختلال بی اعتنایی مقابله ای در دانش آموزان پسر دبیرستانی بر اساس تروماهای اوایل کودکی و سبک های دلبستگی (دلبستگی ایمن، دلبستگی ناایمن) انجام گرفته است. بدین منظور نمونه ای با حجم 320 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان دزفول با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های اختلال بی اعتنایی مقابله ای، پرسشنامه ی تروماهای اوایل کودکی و سبک های دلبستگی بزرگسالان بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق بیانگر آن است که تروماهای اوایل کودکی و سبک دلبستگی ایمن با اختلال بی اعتنایی مقابله ای ارتباط معناداری وجود نداشت و سبک دلبستگی ناایمن با اختلال بی اعتنایی مقابله ای ارتباط مثبت معنادار دارند. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که دلبستگی ناایمن، 0/13 درصد از کل واریانس اختلال بی اعتنایی مقابله ای را پیشبینی میکند تروماهای اوایل کودکی و دلبستگی ایمن قادر به پیشبینی معنادار اختلال بیاعتنایی مقابله ای دانش آموزان نیستند.

کلیدواژه ها:

تروماهای اوایل کودکی ، سبکهای دلبستگی ، اختلال بی اعتنایی مقابل های ، دانش آموزان دبیرستانی