پایداری در صنعت ساخت و ساز: ساختمانهای سبز

منظور از توسعه پایدار رفع نیازهای حال حاضر بدون به خطر افتادن توانایی برای رفع نیازهای آینده است. توسعه پایدارباعث افزایش کیفیت زندگی شده و به انسان اجازه زندگی در یک محیط زیست سالم را داده و در یک جامعه پایدار، شرایطزیستمحیطی، اقتصادی و اجتماعی برای نسلهای حال و آینده بهبود مییابد. ساختمان سبز از مهمترین موارد توسعه پایدار است. تعاریف زیادی از ساخت و ساز سبز وجود دارد که عناصر مشترک همه تعاریف شامل چشم انداز چرخه زندگی، پایداریمحیط زیست، مسایل مربوط به سلامت و اثرات آن بر جامعه است. در بیانی ساده میتوان ساختمان سبز را ساختمانی بر پایهاصول زیستمحیطی دانست که در آن سعی در کاهش آلودگیهای تولیدی در مرحلهی ساخت ، بهرهبرداری و تخریب نظیر آلودگی صوتی، آب، گرد و خاک و انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر و به حداقل رساندنمصرف انرژیهای تجدیدناپذیر است. صنعت ساخت و ساز در سطح جهانی، سالانه حدود 12 10×3 کیلوگرم، مواد خام مصرفمیکند که حدود نیمی از مصرف کل مواد خام است. بنابراین پایداری در صنعت ساخت و ساز تاثیرات مهمی در پایداری اقتصادی و زیستمحیطی میگذارد. با رشد سریع این صنعت در سالهای آینده و نیاز به مصالح و همچنین تولید زباله، استفاده از مصالحو تکنیکهای پایدار در این صنعت، سهم عمدهای درتوسعه پایدار خواهد داشت. در این مقاله پس از بیان تعریف و تاریخچهای از ساختمانهای سبز، به روشهای ارزیابی آنها اشاره شده و سپس با توجه به اهمیت مصالح در صنعت ساخت و ساز، به مروری بر مصالح مورد استفاده در ساخت و ساز سبز نظیر ضایعات صنعتی و مواد زیستی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، ساخت و ساز سبز ، مصالح ساختمانی سبز ، ضایعات صنعتی ، مواد زیستی