واکاوی اصول زیبایی شناسی معماری

زیبایی جاذبه ای است، بی پایان، که هنر نقطه ارتباط بین آن و انسان است. درک زیبایی موهبتی است الهی و پایگاهی ذهنی که به عینیت می انجامد و هنر بدون آن کالبدی بی روح و خالی از جاذبه است. بنا به گفته ویرویوس در بنا کردنبایستی به استحکام ، مفید بودن و ظرافت توجه داشت. زیبایی به همراه ایستایی و کارآیی یکی از سه عامل نقش دهنده در معماری است . هدف زیباشناختی این است که چگونگی محیط اطراف و جایگاه شخص در محیط اطراف را به معنایواقعی درک کند. با توجه به ضرورت بررسی زیبایی شناسی در معماری ، این مقاله با روش توصیفی ، تحلیلی سعی درشناخت و واکاوی اصول تعریف کننده می پردازد.با توجه به یافته های تحقیق که از تحلیل نظریات اندیشمندان و کد گذاری آن ها حاصل گردید، مولفه های موثر در زیبایی معماری، شامل چهار بخش فرمی ، ساختاری، عرفانی ، طبیعت است. که اصول فرمی ، موثرترین عامل با بیش ترینفراوانی در میان سایر عوامل، در تعریف زیبایی معماری مطرح گردید که خود شامل دو گروه ظاهری )تناسب، تعادل، نظم،وحدت در کثرت، مقیاس( و ذاتی)سودمندی ، عملی بودن، پاک و خالص بودن( است. امید است با واکاوی و شناخت بیشتر عوامل بتوان از آن ها به طور موثرتر در طراحی استفاده کرد تا ضمن بهبود ویژگی های کیفی فرم ، ادراک انسان بر محیط را نیز ارتقا بخشید.

کلیدواژه ها:

اصول زیبایی شناسی ، معماری ، معماری ایرانی ، رابطه معماری و زیبایی ، مولفه های زیبایی شناسی