محدودیت های ژیومورفولوژیکی توسعه فیزیکی شهر بجنورد

توسعه فیزیکی شهرها ،فرایندی پویا و مداوم است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی آن از جهات عمودی و افقی از حیث کمی و کیفی افزایش می یابند و اگر این روند سریع و بیبرنامه باشد به تنسیق فیزیکی متعادل و موزون فضاهای شهری نمی انجامد و در نتیجه سامانه های شهری را با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد ساخت،امروزه شهرهای کشور با رشدی شتابان در حال گسترش وتوسعه هستند ،به طوری که فرآیند توسعه شهرها در حال حاضر یکی از مهم ترین موضوعات پیش روی پژوهشگران مسایل شهری است. این مقاله سعی دارد که به شناسایی نقش و تاثیر عوامل محیط طبیعی بر رویتوسعه فیزیکی شهربجنورد بپردازد ،که برای این کار از روش های توصیفی-تحلیلی نرم افزاری،میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است و نتایج نشان می دهد که مهمترین عامل تاثیر گذار بر توسعه فیزیکی شهر بجنورد کمبود زمین است،واین کمبود زمین به دلیل وجود گسل و کوه های پیرامون شهر است که مانع از توسعه افقی شهر شده است.

کلیدواژه ها:

ژیومورفولوژی ، توسعه ، محدودیت های فیزیکی ، شهربجنورد