بهینه سازی نیروهای میرایی برای سازه های با میراگر ویسکوزتحت زمین لرزه حوزه نزدیک

طی زلزله های شدید انرژی زیادی به سازه اعمال می شود و اگر این انرژی از ظرفیت بیشتر گردد موجب ایجاد خرابی در عضو و در نهایت خرابی کامل سازه می گردد. بدین منظور از سیستم جاذب انرژی استفاده می شود تا قسمتی از انرژیاعمال شده به سازه به این دستگاه منتقل شده بدین ترتیب خرابی سازه به حداقل برسد. از طرفی پالس های با زمان تناوب بلند موجود در زمین لرزه های حوزه ی نزدیک، عملکرد سازه ها را دچار چالش می کند این در حالی است که آیین نامه 2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر اینگونه زمین لرزه ها ندارد. در این تحقیق سازه های قاب خمشیفولادی 5 و 10 طبقه منظم براساس آیین نامه های داخل کشور طراحی گردیده و تحت رکوردهای نزدیک گسل قرار گرفتند. با توجه به عدم عملکرد مناسب این سازه ها ، اقدام به اتصال میراگر جهت بهبود پاسخ سازه ها نمودیم. برای بدست آوردن مقدار بهینه میرایی اضافه شده توسط میراگرهای ویسکوز به سازه ، میراگرهای ویسکوز در سطوح میرایی مختلف برای سازه ها طراحی شدند. افزایش میرایی در میراگرها تا زمانی ادامه یافت که سازه ها معیارهای آیین نامه 2800 و نشریه 360 را ارضا نمایند. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان داد مبنای بررسی سطوح عملکردی سازه از نگاه دو آییننامه 2800 و نشریه 360 متفاوت بوده و برای سازه های مختلف نتایج یکسانی نمی دهند. درصد میرایی بهینه برای عملکرد مطلوب سازهها برای زلزله های مختلف یکسان نمی باشد. بنابراین لزوم بررسی سازه ها تحت رکورد های مختلفزلزله بیش از پیش مشخص شود. براساس نتایج مطالعه حاضر توصیه می گردد بهینه سازی نیروی میرایی برای سازه ها با استفاده از آنالیز تاریخچه زمانی و تحت رکورد های واقعی زلزله انجام گیرد. همچنین تنها به معیار بهینه سازی براساس دریفت طبقات اکتفا نگردد.

کلیدواژه ها:

میراگر ویسکوز ، بهینه سازی ، حوزه نزدیک ، سطح عملکردی