بررسی نقش الگوهای بومی (بیزمان) در تداوم هویت شهر و خانه؛ نمونه موردی: شهر زواره

در گذر از کالبد فضای شهری و مسکونی دیروز در مییابیم که تداوم هویت، این همانی و حس تعلق در شهرهای بومی و محلات مسکونی و گونههای مختلف خانهها از راههای مختلفی چون تاریخ، ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی ومولفههای روانشناختی و ادراکی حاصل میشده است. در حالی که بافت جدید زواره از جمله معابر و خانهها در حاشیه جنوبی شهر، به تقلید از فرهنگهای بیگانه و وارداتی، چشم خود را به روی ارزشهای معنوی و اصیل و باهویت خود بسته، تجربه نسلهای پیش را به هیچ انگاشته و بهتدریج در اثر سهل انگاری قبول عام یافته و بدیهی شده است. از این رهگذر،این پژوهش یکی از راههای خلق معماری اصیل و باهویت را در الگوهایی فراتر از زمان و مکان خاص میداند. هدف اصلی این پژوهش، ارایه تعریف مشخصی از هویت شهر و خانه است. در اینجا هویت فضا نه به معنای تکراری و سنتی بودن صرفآن و نه نوآوری محض است؛ بلکه میتوان آن را در معنای عامتر و فراگیرتری مطرح کرد. روش تحقیق این پژوهش با توجه به ماهیت موضوع، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی با رویکرد کیفی است. همچنین از روش ترکیبی )میدانی وکتابخانهای( به صورت مستقیم و غیرمستقیم برای جمعآوری اطلاعات استفاده شده است. یافتههای پژوهش حاکی از آناست که هویت معماری و شهر در مفهوم عام آن، گرایشی درونی است که در درون مفهوم سکونت و فطرت انسان نهفته است. یکی از راهکارهای حفظ و بقای هویت و اصالت در بافتهای جدید شهری را میتوان در گرو الگوهای بومی شهری و مسکونی دیروز دانست که ریشه در تاریخ و فرهنگ هر شهر دارند و در این پژوهش مرتبط با فطرت و سیرت انسان یاد میشوند.

کلیدواژه ها:

الگوهای بومی ، تداوم هویت شهر و خانه ، فرهنگ ، فطرت انسان ، زواره