بررسی تاثیر استفاده از افزودنیهای ضد عریانشدگی پلیمری بر خرابی رطوبتی مخلوطهای آسفالت گرم

خرابی رطوبتی در مخلوطهای آسفالتی از دست دادن دوام و مقاومت ناشی از تاثیر رطوبت تعریف میشود. به منظوربهبود مقاومت مخلوطهای آسفالتی در برابر این خرابی از افزودنیهای ضد عریانشدگی به منظور افزایش چسبندگی قیر-به )PVC( سنگدانه و پیوستگی قیر استفاده میشود. در این پژوهش، تاثیر استفاده از ماده پلیمری پلیوینیلکلراید عنوان اصلاحکننده قیر بر حساسیت رطوبتی مخلوطهای آسفالتی با در نظر گرفتن مکانیزم تاثیر آن بر چسبندگی بینقیر-سنگدانه مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی تاثیر مواد افزودنی ضد عریانشدگی از آزمایش نسبت مقاومت کششی غیرمستقیم و مفاهیم تیوری انرژی آزاد سطحی بر روی نمونههای ساخته شده با دو نوع سنگدانه سنگآهک و گرانیت استفاده شده است. برای شبیهسازی شرایط محیطی، نمونههای مخلوطهای آسفالتی تحت 1و3و5 سیکل یخ-ذوب قرار گرفتهاند. نتایج آزمایشهای مکانیکی مورد استفاده در این پژوهش نشان میدهد که استفاده ازافزودنیPVCبر روی نمونههای ساختهشده با هر دو نوع سنگدانه گرانیت و سنگآهک باعث شده است تا مقاومت مخلوطهای آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی افزایش یابد. همچنین، نتایج روش انرژی آزاد سطحی نشان میدهد که اصلاح قیر باPVC باعث افزایش در مولفه بازی و کاهش در مولفه اسیدی قیر پایه میشود. این رخداد باعث بهبودچسبندگی بین قیر و سنگدانههای اسیدی که مستعد خرابی رطوبتی هستند، میشود. همچنین، استفاده ازPVCباعث افزایش انرژی آزاد پیوستگی شده که سبب افزایش مقاومت غشای قیر در برابر از دست دادن گسیختگی پیوستگیمیشود. به علاوه، محاسبات بر اساس مفاهیم ترمودینامیک نشان میدهد که اصلاح قیر سبب شده است تا میزان انرژیجداشدگی در رخداد عریانشدگی کاهش یابد که این رخداد از دید ترمودینامیک بیانگر کاهش تمایل سیستم برای عریانشدگی است

کلیدواژه ها:

آسفالت گرم ، خرابی رطوبتی ، افزودنی ضد عریانشدگی ، انرژی آزاد سطحی ، مقاومت کششی غیرمستقیم