اثربخشی آموزش انسجام و انعطاف پذیری خانواده به شیوه گروهی بر تاب آوری زوجه(زنان)دارای تعارض زناشویی

هدف ازپژوهش حاضر ، بررسی اثر بخشی آموزش انسجام و انعطاف پذیری به شیوه گروهی بر تاب آوری زوجه (زنان) دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر برازجان می باشد.پژوهش نیمه تجربی (مداخله ای) است که ابتدا30 نفر زوج از زنان دارای تعارض زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهربرازجان از طریق آزمون تعارض زناشویی شناسایی شدند. و از این تعداد 15 نفر زوج زن به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر زوج زن به عنوان گروه گواه به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون استفاده شد، که از 25 آیتم تشکیل شده و هریک به گویه های 5 تایی تقسیم شده (4-0)، که هرچه امتیازات افزایش یابد نشان دهنده تاب آوری باال است. اجرای مراحل کار چنین صورت پذیرفت: ابتدا مقیاس تاب آوری به عنوان پیش آزمون اجرا گردید و بعد از آن گروه آزمایش تحت آموزش انعطاف پذیری و انسجام خانواده قرار گرفتند و در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا گردید. و پایایی، اعتبار و ساختار تحلیلی مقیاس محاسبه شد و امتیازات برای الگوی مورد مطالعه محاسبه شد. برای تحلیل داده ها از t تست گروه های مستقل و تحلیل کواریانس (ANCOVA) استفاده شد. نتایج t تست گروه های مستقل با توجه به کنترل جنس، سن و تحصیالت آزمودنی ها، بیانگر معنی داری اثربخشی انعطاف پذیری و انسجام خانواده بر تاب آوری زوج زن دارای تعارض زناشویی بود ( 2/944 و p<0/006). یعنی مقیاس نشان می دهد که تاب آوری قابل تغییراست و با آموزش و درمان، بهبود می یابد از سوی دیگر یافته های این پژوهش گویای اصالت و اهمیت انعطاف پذیری و انسجام خانواده در افزایش تاب آوری زوجه های دارای تعارض زناشویی بود. متغیر یاد شده می تواند میزان باالیی از تغییرپذیری تاب آوری را در شرایط تعارض تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

آموزش انسجام و انعطاف پذیری خانواده ، تاب آوری ، تعارض زناشویی