ارزیابی و تدوین استراتژی های گردشگری شهری با استفاده از مدل ترکیبیAHP-SWOT (مطالعه موردی: شهر مشهد)

امروزه گردشگری یکی از منابع اصلی درآمد ملی کشورهای توسعه یافته و برخی کشورهای درحال توسعه به ویژه کشورهای جنوب شرقی اسیا را تشکیل می دهد. بر همین اساس یکی از راهبردهای لازم که امروزه در اغلب کشورهای جهان مورد استفاده قرار گرفته است، توسعه و گسترش گردشگری در نواحی دارای پتانسیل گردشگری است. رویارویی با مشکل بیکاری و ضرورت و فوریت ایجاد فرصت های شغلی جدید از جمله مسایل و مواردی است که رفته رفته آشکارا هم مشکل آفرین و هم اجتناب ناپذیر می شود. در حالی که ایران علیرغم آنکه به دلیل برخورداری از منابع سرشار محیطی و بهره گیری از پشتوانه غنی تاریخی- فرهنگی چند هزارساله از قابلیت ویژه ای در توسعه صنعت گردشگری برخوردار است، لیکن تاکنون نتوانسته سهم شایسه ای از این گردش سرمایه را بدست آورد، گرچه انتظار می رود در برنامه پنجم و پس از آن تا تحقق چشم انداز 1404 بیش از گذشته شاهد تحولی سازنده در این زمینه باشیم. استان خراسان رضوی، به خصوص شهر مشهد نیز از موقعیت گردشگری مساعدی برخوردارند. شهر مشهد، با داشتن زیرساخت های نسبتا مناسب و نیز حرم امام هشتم شیعیان و همچنین دارا بودن بناهای تاریخی و فرهنگی فراوان و شهر مشهد و حومه نیز با دارا بودن بناهای فرهنگی- تاریخی و اماکن سیاحتی تفریحی فراوان و اقلیم بسیار مساعد، این قابلیت را دارند که با توسعه گردشگری در منطقه، ضمن ایجاد اشتغال برای گروه های مختلف، رونق صنایع دستی، افزایش درآمد و توسعه منطقه ای را نیز شاهد باشند. این مقاله با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با مطالعات میدانی و استفاده از مدل تحلیلی SWOT، مشخصا به بررسی نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدهای گردشگری شهری در شهر مشهد پرداخته است. نتایج حاصله از آن است که صنعت گردشگری در این شهرها با توجه به جاذبه های گردشگری زیاد، با موانع زیادی روبرو است که می تواند به نبود برنامه ریزی منسجم نسبت به این موضوع، عدم آشنایی مردم با جاذبه های (غیر از مذهبی شهر مشهد) تاریخی- فرهنگی و طبیعی آنها، ناپیز بودن اعتبارات اختصاصی به این صنعت و محدود بودن امکانات رفاهی و اقامتی اشاره نمود

کلیدواژه ها:

مشهد ، توسعه گردشگری ، موقعیت استراتژیک ، SWOT