رابطه کمال گرایی والدین (مادران) با اختلالات رفتاری کودکان (دختر) مدارس ابتدایی شهر زنجان

مشکلات رفتاری، یکی از شایع ترین مسایل دوران کودکی است که رابطه بین کودک و محیط را خدشه دار می سازد. نوع کمال گرایی والدین بر افزایش یا کاهش اختلالات رفتاری کودکان موثر می باشد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کمال گرایی والدین با اختلالات رفتاری کودکان مدارس ابتدایی شهر زنجان انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را مادران کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم شوهر زنجان در سال تحصیلی 96- 1395 به تعداد 306 نفر تشکیل می داد. حجم نمونه ای ( از طریق فرمول کوکران ) به تعداد 150 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی براساس ناحیه و دبستان انتخاب شدند . برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های کمال گرایی مثبت و منفی تری – شورت و همکاران ( 1995 ) و از پرسشنامه اختلالات رفتاری کودکان ویژه والدین راتر ( برای ارزیابی رفتار، جهت تمایز گذاشتن بین کودکان بهنجار و کودکان دارای اختلالات رفتاری و مشکل دار ) و نیز از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین کمال گرایی مثبت مادران با اختلالات رفتاری کودکان رابطه معکوس معنی دار (p<0/01) و بین کمال گرایی منفی مادران با اختلالات رفتاری کودکان رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد (p<0/01) و همچنین کمال گرایی مادران توان پیش بینی 19/9 درصد واریانس اختلالات رفتاری دختران را دارند (p<0/01). پژوهشگر نتیجه گرفت اختلالات رفتاری در کودکانی که مادران کمال گرای مثبت داشته، کمتر مشاهده می شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات رفتاری ، کمال گرایی مثبت ، کمال گرایی منفی