احکام فقهی و حقوقی مربوط به نسب در اهدای اسپرم و جنین

همزمان با انقلاب صنعتی و گسترش روزافزون علم در حوزه دانش بشری، ابداعات نوینی در عرصه علوم تجربی توسط عالمان به جامعه عرضه شده است، و استفاده از هریک از دستاوردهای علوم مسایل عدیده و پیچیده فقهی را نیز در پی داشته است، امروزه علم پزشکی توانسته است با اعمال روش های نوین در تلقیح مصنوعی، طعم شیرین فرزند دارشدن را به زوجین بچشاند و آرامش نسبی روحی و روانی را برای آنان به ارمغان بیاورد. باروری به طریق اهداف اسپرم، جنین در قالب هریک از عقود و ابقاعات از اموری است که امروزه بعنوان یکی از شیوه های رایج در مراکز درمانی تخصصی ناباروری مورد استفاده قرار می گیرد، که چگونگی و یا محرمانگی در اهداف اسپرم و یا جنین و یا برقراری نسب، موافقان و مخالفاتی را در بین فقها ایجاد گردیده است. از سویی بر قانونگذار است تا با وضع قوانین وضعیت نسب و ارث و سایر حقوق کودکان متولد شده ناشی از تلقیح مصنوعی و یا شبیه سازی را روشن نماید. از آنجا که نسب امری است که بواسطه انعقاد نطفه از نزدیکی زن و مرد بوجود می آید. از این امر، رابطه طبیعی و خونی بین طفل و آن دونفر که یکی پدر و دیگری مادر باشد موجود می گردد. عرف نیز برای بیان این امر واقعی و تکوینی عنوانی به نام نسب انتزاع می کند و به نظر، شارع نیز از این امر تبعیت نموده است. لذا با برقراری نسب آثارحقوقی متعددی مانند: ارث و یا سایر حقوق مادی و غیرمادی بر کودکان متولد شده مترتب گردد. در این نوشتار بر آنیم تا با بررسی هریک از منابع و نظرات مراجع و فقهای عظام احکام مربوط به چگونگی نسب و در اهدای جنین، اسپرم و ... روشن گردد.

کلیدواژه ها:

نسب ، تلقیح مصنوعی ، اهدای اسپرم ، اهدای جنین ، فقه