کاربرد مدل گوس به منظور ارزیابی پخش ذرات معلق خروجی از دودکش کارخانه سیمان درود لرستان

صنعت سیمان از صنایع مهم کشور می باشد و عمده نگرانی در رابطه با تولید سیمان، اثر انتشارات آن بر محیط زیست و جوامع مجاور می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نحوه پراکنش غلظت ذرات معلق (PM10) در فواصل مختلف از دودکش کارخانه سیمان درود لرستان و تعیین فاصله ایمن برای سکونت و فعالیت انسانها با استفاده از مدل گوس می باشد. نمونه برداری ذرات معلق توسط دستگاه Graseby براساس استاندارد ISO-9096 صورت گرفت و سپس با استفاده از مدل پلوم گوس نحوه پراکنش آلاینده ها در پایین دست جهت باد تخمین زده شد. نتایج حاصل از کاربرد مدل گوس به منظور پیش بینی توزیع پراکنش ذرات معلق نشان داد که در فاصله 760 متری غلظت ذرات به حداکثر مقدار خود برابر 283/64µg/m3 رسیده است. همچنین در فاصله 2500-300 متری دودکش کارخانه سیمان غلظت ذرات از استاندارد کیفیت هوای آزاد بالاتر بوده است. بدلیل انشتار ذرات یک فاصله ایمن بیش از 250 متری از دودکش کارخانه سیمان برای فعالیت و سکونت انسان ها توصیه می گردد. جهت میزان آلودگی حاصل از فعالیت صنایع سیمان مانیتورینگ مداوم، کنترل فرآیندها و توسعه فضای سبز ضروری می باشد.

کلیدواژه ها:

مدل گوس ، پخش ذرات معلق ، کارخانه سیمان