بررسی گچبری دوره ایلخانی در همدان

در معماری دوران اسلامی، معمار، همیشه سعی کرده است که به نحوی فضای داخلی وخارجی را به طرق مختلف تزیین نماید. ایلخانان از دست نشاندگان مغولان پس از تصرف ایران بودند که میراث هنر سلجوقیان را در تصرف خود گرفتند و تحولاتی در آن ایجاد نمودند که به شکوفایی برخی از آن ها انجامید. از قرن ها پیش درزمینه معماری وتزیینات وابسته به آن آثاری به جا مانده است که نشان دهنده خلاقیت هنرمند و اعتقادات مردم زمان خود است . در این بین، گچ به عنوان یک ماده سازنده و انعطا ف پذیر از قرون متمادی پیش از اسلام توسط هنرمندان ایرانی مورد آزمون و استفاده قرار گرفته تا این که در دوران اسلامی شاهکارهایی گوناگون با این ماده به وجود آمد که در نوع خود بی نظیر هستند. یکی از هنرهایی که در دوره اسلامی بسیار مورد توجه قرار گرفت و به اوج رسید، هنر گچبری می باشد که آثار زیادی از آن در قالب تزیینات معماری بر جای مانده است . .هنر گچبری یکی از هنرهای وابسته به معماری است که در هر منطقه و هر دوره زمانی شکل و سبک مخصوص خود را دارد. این هنر در دوره ایلخانی در گستره جغرافیایی وسیعی به عنوان عنصری تزیینی در معماری به کار رفته و از این دوران آثار بسیار زیبا و بی نظیری به جای گذاشته است.استفاده از گچ در تزیینات معماری دوره ایلخانی به سر حد کمال رسیده و با برجستگی بیشتر و طرح های پیچیده تر اجرا شده است. از جمله گنبد علویان یکی ازشاهکارها و نمونه های برجسته گچبری دوره ایلخانی در همدان است که مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

گچبری ، گچ ، دوره ایلخانی ، دوره اسلامی ، گنبد علویان