تبدیل خیابان شهری به پیاده راه در راستای توسعه پایدار شهر نمونه موردی :خیابان سجاد شهر مشهد

حمل ونقل در کنار مسکن،کار و گذراندن اوقات فراغت،به عنوان یکی از چهار عملکرد اصلی شهر قلمداد می شود.در حدود 25 در صد انرژی مصرفی دنیا در حمل و نقل درون شهری و برون شهری مصرف می شود .لذا مقوله حمل و نقل یکی از موارد قابل توجه در مسیله پایداری شهرهاست .وجود نارسایی در شبکه حمل و نقل شهری ،آثار منفی زیادی را همچون مصرف زیاد ،آلودگی هوا،کاهش ایمنی شهری و از بین رفتن بافت های سنتی شهر به بار می آورد .در این میان ،پیاده روی ،ساده ترین نوع جا به جایی بین مبدا و مقصد و نوعی از حمل و نقل است که به صورت مستقل و غیر وابسته به هیچ گونه ابزار یا وسیله ای خارجی امکان پذیر است.راهکارهایی که برای ارتقای کیفیت حمل و نقل شهری در شهر پایدار مطرح شده اند ،همگی بر لزوم توجه بیشتر به نقش عابر پیاده تاکید دارند و بر این اساس سیستم حمل و نقل شهر پایدار بر مبنای حرکت عابر پیاده شکل می گیرد.پیاده روی یکی از روش های پایدار حمل و نقل است و می تواند از جنبه های مختلف کالبدی ،اجتماعی ،زیست محیطی ،فرهنگی ،اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها می شود .خیابان سجاد به عنوان یکی از مراکز خرید مطرح در سطح شهر مشهد توجه به این مهم را برانگیخته است،در این راستا با استفاده از روش توصیفی - تحلیل به معرفی و ارزیابی معیار های پیاده مداری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

عابر پیاده ، پیاده روی ، شبکه حمل و نقل شهری ، شهر پایدار ، پیاده راه