بررسی نقش عناصر مشترک معماری و موسیقی ایرانی در ایجاد هویت و ارتقاء کیفی مراکز موسیقی

انسان همواره در پی هویتی بوده تا به کیستی و چیستی خویش دست یابد. هر ملیتی هویت خاص سرزمینی خود را دارد که در این فرایند، معماری و موسیقی که از هویت هر منطقه سرچشمه میگیرند، نقشی اساسی به عهده دارند. معماری و موسیقی دارای وجوه اشتراک بسیاری از جهات مفهومی، فضای ایجادی و شکلی هستند. در روزگاری که معماری روز به روز به سمت بی محتوایی و بهرهگیری فرمال از عناصر پیش میرود، آوای موسیقی با توجه به تاثیر گذاری بر روح انسان میتواند، پارامتر بسیار مناسبی جهت بهرهگیری در طراحی معماری مراکز موسیقی باشد، بهرهگیری از این اشتراکات باعث هویتمندی و پایداری مراکز موسیقی و درنتیجه باعث افزایش کیفی فضای طراحی شده، خواهد شد. در این مقاله ابتدا با روش اسنادی و کتابخانه ای و با استفاده از منابع و متون موجود به بررسی تاثیر رابطه معماری و موسیقی در ایجاد هویت در طراحی مراکز موسیقی پرداخته شده و سپس بر اساس روش توصیفی و تحلیلی ، ضمن تبیین مفهوم هویت، اهمیت آن در ارتقاء کیفی فضاهای طراحی شده، بررسی گردیده است. برای این منظور، با بررسی وجوه مشترک معماری و موسیقی، چگونگی تاثیرات این عوامل در ایجاد هویت بیان گردیده است. نتایج حاصل از بررسی ها بیانگر وجود رابطه مستقیم میان به کار گیری این اشتراکات و ایجاد هویت و در نهایت ارتقاء کیفی مراکز موسیقی میباشد

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، هویت ، مراکز موسیقی