جلوه های پایداری اجتماعی در شهرسازی ایرانی- اسلامی

آنچه که امروزه به عنوان پایداری اجتماعی و هدف غایی توسعه پایداردر مجامع جهانی مطرح است دارای معیارهایی است که همگی درآموزه های دین مبین اسلام و بالتبع در شهرسازی سنتی ایرانی -اسلامی در چند قرن پیش رواج داشته است. اما متاسفانه شهرهایایرانی- اسلامی امروزه با تبعیت از الگوهای مدرنیته دستخوش هرج و مرج و بی هویتی شده است. لذا شایسته است با بازشناسی الگوهایسنتی شهرسازی ایرانی- اسلامی و از طریق راهبردهای بومی به حل معضلات شهرهای امروزی کشورمان بپردازیم. در این پژوهش پس ازبررسی مفاهیم و معیارهای پایداری اجتماعی و اصول و مبانی شهراسلامی منبعث از آموزه های دین مبین اسلام، به مقایسه تطبیقیآموزه های دین مبین اسلام با مفاهیم پایداری اجتماعی پرداختهشده است و در پایان با نگرش به ویژگی های کالبدی و اجتماعیشهرهای سنتی ایرانی- اسلامی به ارایه راهبردهایی در خصوص ارتقای پایداری اجتماعی در شهرهای ایرانی- اسلامی امروزی پرداخته شده است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و جمع آوریاطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

قرآن ، پایداری اجتماعی ، شهر اسلامی ، شهرسازی ایرانی- اسلامی