پایداری توسعه در رابطه با علوم، تکنولوژی، قانون و اخلاق

با تحولات فکری و تکنولوژیک در دوران معاصر، تغییرات در تمام ابعاد زندگی بشر در حال افزایش است. از طرفی این تغییرات محصول بشر است و از طرف دیگر همین بشر در دام تمدن دچار است. ما دیگر از وضع طبیعی و زندگی های ساده ی آباء و اجدادی خویش فاصله گرفته ایم. اکنون نسبت به حیات خود و آیندگان احساس خطر می کنیم و برای کنترل پیشرفت مهار گسیخته، می خواهیم برنامه ریزی کنیم. انسان در جهان معاصر دیگر چشم به راه آن نیست که دستی ازغیب برون آید و کاری بکند ! خود باید مشکلاتش را بر اساس علم و همکاری های بین المللی حل کند. تبعات منفی ناشی از توسعه ی علمی و تکنیکی، انسان امروز را بر آن می دارد که تا حد ممکن از مزایای توسعه ی همه جانبه برخوردار و از آسیب های آن بر کنار بماند. پس انسان امروز در شرایط بسیار حساسی از حیات خود قرار دارد. با وجود مبارزه ی دایمی انسان های فرهیخته در طول تاریخ برای برقراری مساوات، عدالت وتوسعه، هنوز نابرابری در میان کشورها و در درون کشورها نه تنها از میان نرفته که روزبه روز عمیق تر نیز شده و می شود. فقر و گرسنگی، عدم برخورداری از آموزش و بهداشت و آزادی های مشروع در همه کشورها، در مقیاس های متفاوت، پدیده های شناخته شده و ملموسی هستند. آن چه با همفکری نمایندگان دولت ها در سازمان های بین المللی و مجامع علمی صورت گرفته است در غالب اهداف، اصول و برنامه هایی برای جبران کاستی های عقب ماندگی ها و علاوه بر آن اقدام برای توسعه ی پایدار است که در این جا به جنبه هایی از آن اشاره می کنیم. در هر صورت به نظر ما، انسان، باید محور و هدف توسعه باشد و توسعه ی بدون انسان، بی معنی، کور و گمراه کننده است.