کشاورزی پایدار و نقش آن درتوسعه مناطق محروم و تامین امنیت غذایی در ایران

امروزه نقش اجرای سیستم های کشاورزی پایدار در توسعه مناطق محروم با توجه به کمبود امکانات و نهادههای تولید در این مناطق، خرد بودن اراضی،کافی نبودن شرایط اقتصادی و آموزشی جهت فعالیت های کشاورزی، بعنوان اصلی ترین فعالیت اقتصادی آن، لزوم اجرای مدیریت در چارچوب مقتضیات منطقه و نوع فرهنگ بومی و تعامل با بخش های مختلف در جهت اجرای شیوه های نوین در راستای جلوگیری از به زوال رفتن امکانات موجود و کاهش روند مهاجرت نیروی جوان به شهر و تشدید مشکل بیکاری و بروز ناهنجاری های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را، بیش از پیش نمایان می سازد.باتوجه به کاهش درآمد ناشی از فعالیت های کشاورزی سنتی یا حتی سیستم های تک کشتی با تناوب های کوتاه مدت و کم شدن بهره وری عوامل تولید، توسعه روستاها بعنوان اصلی ترین پایگاه تولید محصولات کشاورزی با چالش مواجه است. بنابراین با در نظر گرفتن نقش مهم بخش کشاورزی در تولید غذا، اشتغال، حفاظت از منابع طبیعی ، بهبود زندگی کشاورزان به عنوان بخش عظیمی از جمعیت جامعه و بطور کلی در اقتصاد کشور، استفاده بهینه از منابع طبیعی، انسانی و مالی در جهت پایداری تولید مواد غذایی و ایجاد ثروت و در نتیجه زدودن محرومیت از سطح روستاها و توسعه مناطق محروم بعنوان جایگاههای اصلی تولید و تامین امنیت غذایی همه مردم و حفظ استقلال کشور و تاثیر آن بر سایر عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی؛ اجرای روشهای مدیریتی و حمایتی در اجرای روشهای کشاورزی پایدار و پربازده و توسعه مناطق محروم، از اهمیت بسزایی برخوردار است

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، مناطق محروم ، توسعه اقتصادی ، امنیت غذایی