تحلیل و ارزیابی اثرات بهسازی حاشیه راهها در ارتقای نقش بخشندگی در خطاهای انسانی

اغلب تصادفات جادهای ریشه در عامل انسانی دارد. یکی از روشهای کاهش تاثیر خطاهای انسانی ایجاد فضای مانور مناسب برای افزایش زمان اقدام مناسب و نیز مکانیابی و نصب تجهیزات و علایم ایمنی در جاده هاست. بخش وسیعی از جاده های ایران بدلیل استفاده از آیین نامههای گذشته، از استانداردهای جدید بهره ای ندارند. به همین خاطر در این نوع جاده ها، اجزای هندسی کناره های راه و تجهیزات ایمنی بعنوان پارامترهای موثر در تعداد و شدت برخی از تصادفات نقش مهم و معنی داری ایفا می کنند. برای کاهش تعداد و شدت تصادفات با ریشه عوامل یاد شده، پرداختن و بررسی چگونگی تاثیر آنها بر تصادفات و ارایه راهکارهای عملی ضروری به نظر میرسد. در این تحقیق، چگونگی نقش کاهنده عوامل مربوط به حاشیه راه از قبیل ناحیه بازیابی، تجهیزات ایمنی، اندازه شانه راه، تابلوها، علایم تفکیک خطوط، موقعیت مکانی تاسیسات، تسهیلات ویژه عابرین و سایر اجزای مرتبط مورد ارزیابی قرار گرفته است. مکان مورد مطالعه در این تحقیق، جاده جدید بابل آمل است که – بررسی، شناخت و تحلیل تصادفات در این جاده در یک بازه زمانی مناسب، با استفاده از اطلاعات و آمار تصادفات و موارد مرتبط بدست آمده در آن، صورت گرفت. نتیجه این تحقیق ارایه راهکارهای عملی مبتنی بر آیین نامههای معتبر ایران و تجربه موجود برای ارتقای نقش بخشندگی راه ناشی از کاهش تاثیر خطاهای انسانی در تصادفات با بهبود و اصلاح عوامل و اجزای کنار جاده بوده است که کاهش حدود 13 درصدی تعداد کل تصادفات و تصادفات خسارتی و 12 درصدی جرحی و نیز کاهش 17.65 درصدی تصادفات فوتی را درپی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ایمنی راه ، بخشندگی راه ، بهسازی حاشیه راه