تعیین درجه آمادگی پذیرش یادگیری الکترونیکی در دانشگاه خلیج فارس

یادگیری الکترونیکی محدودیت زمانی و مکانی ندارد. برای یادگیرندگان یک محیط یادگیری انعطافپذیر و راحت ایجاد مینماید. آنها را قادر میسازد به نحو اثربخشی یاد بگیرند، به سرعت مهارتهای حرفهای خود را توسعه دهند و پیشرفت حرفهای کسب نمایند. هدف کلی این تحقیق بررسی امکان پیادهسازی نظام یادگیری الکترونیکی در دانشگاه خلیج فارس بوشهر میباشد. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان دانشگاه بوشهر در نیم سال تحصیلی90-91 تشکیل میدهند و 360 نفر به عنوان نمونه آماریانتخاب شدند. برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای استفاده شد. برای تایید روایی پرسشنامه از روش اعتبار محتوی استفاده گردید. بدین منظور، نظراتاعضای هیات علمی و افراد صاحب نظر اخذ و اعمال شد. پایایی پرسشنامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شد. این ضریب برای بخشهای مختلف پرسشنامه بین 0/90تا0/97بدست آمد. برای تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و آمار استنباطی )تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA و آزمون تی( استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویان دانشگاه خلیج فارس بوشهر برای شرکت در یادگیری الکترونیکی آمادگینسبی دارند. به علاوه تحلیل استنباطی دادهها نشان داد که دانشجویان دانشکده ادبیات وعلوم انسانی و دانشجویان دانشکده فنی و مهندسی از نظر آمادگی برای شرکت در یادگیری الکترونیکی دارای بالاترین امتیاز بودند ولی بین این دانشکدهها با دانشکدههای دیگر تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری الکترونیکی ، درجه آمادگی پذیرش یادگیری الکترونیکی ، دانشگاه خلیج فارس