بازنگری در طراحی مجتمع های مسکونی با توجه به نیاز به تعاملات اجتماعی در همسایگان امروزی

انسان موجودی است که برای براورده ساختن نیازهای جسمانی و روانی، نیازمند رابطه با جامعه است. بی تردید فضایی که انسان در آن زندگی می کند در روان، رفتار و به دنبال آن شکل گیری روابط اجتماعی موثر است. امروزه طراحی مجتمع های مسکونی به گونه ای است که در بهترین حالت، آنچه بیشتر منتظر است توجه به مساله حریم خصوصی خانواده است و نیاز خانواده به برقراری ارتباط صحیح با سایر همسایگان کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این امر ساکنین مجتمع را منزوی و در محیط شخصی خود محبوس کرده و احساس تعلق نسبت به مجتمع مسکونی را کمرنگ می کند. این مسیله در دراز سمت به عدم مقبولیت و همچنین مسایل و معطلات روانی، اجتماعی و امنیتی در مجتمع مسکونی منجر می گردد. این تحقیق با نیاز همسایگان امروزی به تعاملات اجتماعی در مقایسه با گذشته پرداخته و کارانی آنچه امروزه به عنوان فضاهای عمومی و نیمه عمومی در مجتمع های مسکونی طراحی و ساخته می شود از این منظور مورد مطالعه قرار گرفته است . روش تحقیق حاضر تحلیل اسناد و مشاهده آثار است که با بهره گیری از منابع موجود به بررسی اهمیت تعاملات اجتماعی و روند اتباط همسایگان امروزی در ارتقا و بازنگری در طراحی فضاهای مسکونی می پردازد و در پایان نتیجه این بژوهش در قالب پیشنهادات و احکام طراحی ارایه گردیده.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، حس تعلیق ، احکام طراحی ، فضاهای عمومی و نیمه عمومی