بررسی میزان سازگاری مساکن نوساز و قدیمی با شاخص های زیست محیطی در نواحی روستایی

کشور ما ایران بعنوان یکی از مستعدترین مناطق جهان برای زمین لرزه، نیازمند توجه بسیار دقیق به ساخت و سازهای مسکن و تامین ایمنی آنها از نظر فنی است. در این میان مسان روستایی بدلیل استفاده از مصالح کم دوام نیازمند توجه بیشتری می باشد. از طرفی ساخت و سازهای جدید در روستاها گاهی بدلیل سازگار نبودن با اقلیم، فرهنگ و عدم توجه به خواست روستاییان به مشکل برخورده است. از این رو توجه کردن به ابعاد مختلف نیازهای روستاییان و سازگار نمودن مساکن نوساز با اقلیم، روستاییان، بافت قدیمی مساکن از مسایل بسیار مهم پیش رو می باشد. هدف ما از پژوهش حاضر یافتن مشکلات مسکن نوساز و دلایل ناهمگون بودن مساکن نوساز این منطقه با اقلیم و جغرافیایی روستاهای شهرستان فاروج است. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه استاندارد شده جمع آوری شد، سپس با استفاده از نرم افزار (spss) و انجام آزمون های آماری نظیر ویلکاکسون، کای اسکویر، مان وایتنی و تفسیر آنها به این نتیجه رسیدیم که دخالت ندادن روستاییان در امر برنامه ریزی و ساخت اجرایی مساکن و همچنین عدم توجه به مسایل فرهنگی روستاییان، اقلیم روستا، طراحی مساکن در خارج از روستا توسط مهندسین شهری، و عدم تلفیق مصالح محلی با مصالح جدید، هزینه بسیار بالای مساکن نوساز و ... از عوامل بسیار مهم شکست ساخت و ساز در نواحی روستایی می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت روستا ، شهرستان فاروج ، مصالح محلی و کم دوام ، برنامه ریزی روستایی