بررسی رابطه ی بین فراموشی سازمانی هدفمند و بالندگی سازمانی با توجه به نقش میانجی گری احساس خود تعیینی در شعبه مرکزی بانک صادرات شهر مشهد

پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین فراموشی سازمانی هدفمند و بالندگی سازمانی با توجه به نقش میانجی گری احساس خود تعیینی در شعبه مرکزی بانک صادرات شهر مشهد می پردازد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها جزء تحقیقات توصیفی و از شاخه ی پیمایشی است . جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کارکنان شعبه مرکزی بانک صادرات مشهد که تعداد آنها 120 نفر می باشد. حجم نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 102 نفر محاسبه گردید و با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند . ابزار گردآوری اطلاعات در بخش نظری که به مطالعه ی ادبیات و بررسی تحقیقات پیشین اختصاص داشته و در بخش میدانی پرسشنامه ی فراموشی سازمانی هدفمند محمودوند(1390) ، پرسشنامه ی بالندگی سازمانی اسپایدز (2007) و برای مولفه ی احساس خود تعیینی از پرسشنامه ی توانمندسازی اسپریتزر (1995) استفاده گردیده است. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ برای سه متغیر به ترتیب 0.90 و 0.95 و 0.84 محاسبه گردید . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و pls استفاده شده است. یافته های نهایی نشان می دهد که بین فراموشی سازمانی هدفمندو بالندگی سازمانی در شعبه مرکزی بانک صادرات مشهد رابطه وجود دارد و احساس خود تعیینی این رابطه را میانجی گری میکند.

کلیدواژه ها:

فراموشی سازمانی هدفمند ، بالندگی سازمانی ، احساس شایستگی ، بانک صادرات