تحلیل محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر مبنای مدل شناخت سازمانی وایزبورد در سال 1395

آگاهی یافتن از وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها می تواند نقطه شروع برنامه ریزی جهت بهبود عملکرد کلی بیمارستان باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد برمبنای مدل شناخت سازمانی وایزبورد بود. این پژوهش مقطعی بر روی 360 نفر از کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد که به روش طبقه ای - تصادفی انتخاب شدند، در سال 1395 انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد وایزبورد استفاده شد. در این پرسشنامه وضعیت هریک از ابعاد هفت گانه و کل محیط داخلی بیمارستان با استفاده از 35 سوال با مقیاس لیکرت هفت گزینه ای (1= قویا مخالفم، 7= قویا موافقم) سنجیده شد. کسب میانگین امتیاز 4 به عنوان وضعیت خنثی، بیشتر از 4 قوت و کمتر از 4 ضعف محیط داخلی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شد. محیط داخلی بیمارستان های موردمطالعه در بعد ارتباطات در وضعیت ضعیف، دربعدساختار سازمانی در وضعیت خنثی و در ابعاد هدف گذاری، هماهنگی، رهبری، پاداش، نگرش به تغییر کارکنان و کل در وضعیت قوت ارزیابی گردید. بین ساختار سازمانی، با نوع استخدام و بین هدف گذاری و هماهنگی با رسته شغلی رابطه معنادار آماری مشاهده شد (P-value≤ 0/05). همچنین بین هماهنگی و مکانیسم پاداش با وضعیت تاهل نیز رابطه معنادار آماری مشاهده شد (P-value≤ 0/05). به طور کلی بیمارستان های مورد مطالعه از لحاظ وضعیت محیط داخلی در بیشتر ابعاد و در کل در شرایط قوت بودند. هرچند که در دو بعد ارتباطات و ساختار سازمانی نیز که وضعیت ضعیف و خنثی ارزیابی گردید، می توان با اصلاح ساختار سازمانی و تقویت ارتباطات درونی، وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها را در راستای دستیابی بهتر به ماموریت ها و اهداف شان هر چه بیشتر بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

تحلیل ، محیط داخلی ، بیمارستان ، مدل وایزبورد