ارزیابی اجرای سیاست های زمینه آموزش و بهسازی منابع انسانی دانشگاه های علوم پزشکی کشور

امروزه سازمان ها برای غلبه بر شرایط نامطمین و پیچیده محیطی ناچار به کسب دانش و مهارت های جدید و بهره گیری از نیروی انسانی توانا و کارآمد هستند. در سالهای اخیر، دولت سیاست های متعددی در زمینه آموزش و بهسازی نیروی انسانی جهت اجرا در دستگاه های اجرایی مصوب کرده است. این پژوهش با هدف میزان اجرای این مصوبات در دانشگاه های علوم پزشکی کشور در سال 1394 انجام یافته است. برای انجام این پژوهش از روش دلفی جهت اخذ نظرات مدیران منابع انسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و دانشگاه های علوم پزشکی کشور استفاده شده است. افراد مورد مطالعه، نظرات خود را در مورد الزامات مصوبات دولت (1377 تا 1394) در زمینه آموزش و بهسازی نیروی انسانی در دو مرحله ارایه کردند. نکات قوت دانشگاه های علوم پزشکی کشور در اجرای برنامه مزبور عبارت از آموزش نیروی انسانی در حد تعیین شده، مستندسازی آموزش ها، میزان مطلوب درجه تخصصی و میانگین سن خدمتی کارکنان بودند. عدم تدوین برنامه جامع نیروی انسانی دانشگاه و واحدهای تابعه، عدم بازنگری اهداف عملکردی کارکنان متعاقب آموزش آنها، عدم توجه به شرایط احراز مشاغل در زمان جابجایی غیر رسمی کارکنان در واحدهای مختلف، برانگیزاننده نبودن سازوکارهای جذب نیروی انسانی نخبه، عدم شفافیت سیاست های تامین و بهسازی، پاداش دهی و نگهداشت نیروی انسانی, عدم ارتباط برنامه های مدیریت منابع انسانی با اهداف و برنامه های آتی دانشگاه ها، ابهام در شرح وظایف و به روز نبودن آنها از نقاط ضعف عملکرد آنها بودند. به طور کلی میزان اجرای طرح در دانشگاه های علوم پزشکی کشور متوسط و مشابه سایر دستگاه های اجرایی کشور است

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع انسانی ، آموزش کارکنان ، تحول نظام اداری ، دانشگاه علوم پزشکی