مروری بر روند اجرای طرح ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی: موانع و چالش ها

نظام ارزشیابی به عنوان بخش مهمی از طیف فرایند یاددهی و یادگیری در نظام آموزش و پرورش هر کشور مطرح است. ارزشیابی کیفی- توصیفی به عنوان یک رویکرد جدید و متناسب با زمان، در ادامه منطقی مبانی سنجش و اندازه گیری، در دهه هشتاد خورشیدی در نظام آموزشی ایران طرح گردید. ارزشیابی توصیفی جزیی از فرایند تعلیم و تربیت و وسیله مناسبی برای اصلاح هدف ها، برنامه ها و شیوه های تدریس شناخته میشود. ارزشیابی توصیفی عامل مهمی است که با رویکردهای جدید و ابزارهای متنوع، دانش آموزان را در دسترسی مطمین به هدف های آموزشی کمک میکند و با نشان دادن ضعف فرایندهای تدریس و یادگیری، موجبات اصلاح و بهبود آن ها را فراهم می سازد. ارزشیابی کیفی- توصیفی به دلیل فراهم ساختن بازخورد در مراحل مختلف آموزش سبب پیشرفت تحصیلی، بهبود و معنا دار کردن یادگیری و خلاقیت میشود. از این رو اشاعه این الگوی جدید ارزشیابی در بدنه نظام آموزشی، نیازمند تمهیدات و دور اندیشی هایی جهت اجرای هر چه بهتر و کارآمدتر آن می باشد. با توجه به اهمیت طرح ارزشیابی توصیفی در نظام آموزشی کشور این مقاله ضمن مرور روند اجرای طرح ارزشیابی کیفی- توصیفی در مدارس ابتدایی، به بیان نقش و اهمیت ارزشیابی توصیفی و ویژگی های آن پرداخته و تفاوت های ارزشیابی توصیفی با ارزشیابی سنتی را بیان نموده، سپس موانع و چالش های اجرای ارزشیابی توصیفی را ذکر نموده و در پایان عوامل موثر بر اجرای طرح ارزشیابی مذکور را برشمرده است.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی- توصیفی ، مدارس ابتدایی ، ارزشیابی کمی ، نظام آموزشی